Dieta z glutenem

Czym jest gluten i jaki wpływ ma na zdrowie? Czy dobrze jest spożywać wyłącznie produkty bezglutenowe? Dla kogo gluten jest niebezpieczny? Czy wszyscy powinniśmy wykluczyć gluten z diety i czy wystarczy unikać produktów na bazie pszenicy? Ten wpis rozwieje Twoje wątpliwości.

Designed by master1305 / Freepik

Gluten

Pierwszy raz pojęciem glutenu posłużył się włoski chemik Beccardi pod koniec XVIII wieku. Odkrył on, że gluten powstaje w wyniku połączenia mąki pszennej z wodą [2]. Dzięki glutenowi masa mączna nabiera specyficznych właściwości fizykochemicznych, co umożliwia wypiek smacznego chleba.

Podstawowymi cechami przydatnymi podczas produkcji wypieków są właściwości lepko-sprężyste glutenu [1],[2]. Między innymi dlatego trudno jest przygotować chleb bezglutenowy, ponieważ ma on zupełnie inną konsystencję, jest suchy i kruchy.

Interesujący składnik o zabawnie brzmiącej nazwie to w rzeczywistości mieszanina białek pochodzenia roślinnego, które wchodzą w skład grupy białek – prolamin. Prolaminy można określić mianem białek glutenowych ze względu na ich istotną rolę w procesie chemicznego powstawania glutenu. W skład glutenu wchodzą przede wszystkim gliadyny i gluteniny [2].

Białka prolaminowe występują nie tylko w pszenicy, ale są obecne w szerszej grupie zbóż. Substancjami analogicznymi (pokrewnymi) do gliadyn, które znajdujemy w pszenicy są m.in. hordeina w jęczmieniu, awenina w owsie lub sekalina w życie [2].

Jeść czy nie jeść ?

Objawy chorobowe związane ze spożyciem glutenu mogą występować zasadniczo w postaci sześciu różnych schorzeń. Najpoważniejsza z nich to wrodzona choroba trzewna, czyli celiakia, w wyniku której pod wpływem glutenu następuje zanikanie kosmków jelitowych, a w konsekwencji znaczne podrażnienie bariery jelitowej, stan zapalny, przenikanie do organizmu substancji z pożywienia [4].

Składniki żywności, które przedostają się do organizmu ze światła jelit drażnią układy odpornościowe prowadząc do wzmożonej aktywności układu immunologicznego. Głównym objawem tych procesów jest postępujący i przewlekły stan zapalny [4].

U osób z celiakią występują silne dolegliwości bólowe ze strony przewodu pokarmowego, nadżerki, afty, stanu zapalne skóry, łysienie, osteoporoza itp. Poza tym zanik kosmków uniemożliwia prawidłowe przyswajanie substancji odżywczych z żywności, co prowadzi do niedoborów pokarmowych [4]. Celiakia występuje często razem z innymi chorobami autoimmunologicznymi np. Hashimoto, reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) [5], [6].

Drugim schorzeniem jest enteropatia występująca na skutek przewlekłego lub przejściowego stanu zapalnego w obrębie jelit powodowanego spożyciem glutenu. Enteropatia objawia się zmniejszeniem wchłaniania składników odżywczych przez jelita i wzrostem ich przepuszczalności [2].

Trzecia dolegliwość ma związek z alergią o mechanizmie aktywującym przeciwciała IgE-zależne i IgE-niezależne. Manifestuje się m.in. nieżytem nosa, astmą, dolegliwościami jelitowymi, chorobami skóry i układu oddechowego. Najczęściej mamy do czynienia właśnie z powikłaniami ze strony dróg oddechowych [2].

Ponadto zdarzają się przypadki choroby Dühringa, której objawy dotyczą głównie skóry. W wyniku spożycia glutenu może pojawiać się również ataksja glutenowa (bezwład rąk i nóg, zaburzenia widzenia) i nieceliakalna nadwrażliwość na gluten, atakująca m.in. błony śluzowe [2].

Obecność glutenu w diecie nie zawsze jest czymś złym. Jego spożywanie umożliwia wzrost korzystnej mikroflory jelit, która pod wpływem diety bezglutenowej przekształca się w mikroflorę patologiczną, a w konsekwencji prowadzi do… obniżonej tolerancji glutenu. Prawdopodobnie jest to związane z odżywczym działaniem i dostępnością dla bakterii pozostałości glutenu w przestrzeniach pomiędzy kosmkami jelitowymi [7], [8].

Nieceliakalna nadwrażliwość na gluten

Dość ciekawym problemem, który pojawia się w konfrontacji z prolaminami zbóż jest nadwrażliwość o nieco tajemniczym mechanizmie.

U osób z nieceliakalną nietolerancją glutenu nie występuje zanik kosmków jelitowych jak w przypadku celiakii. W tym wypadku należy też zdecydowanie wykluczyć alergię na pszenicę, poprzez wykonanie testów skórnych klasy IgE. Mimo tych eliminacji nieprzyjemne objawy są indukowane obecnością glutenu w diecie osób wrażliwych [10].

Wspomniana nadwrażliwość obejmuje przewód pokarmowy i tzw. objawy spoza dróg pokarmowych. Mogą pojawiać się zaparcia, biegunki, bóle brzucha, uczucie przelewania, a także spadek masy ciała, niedokrwistość, problemy skórne, bóle głowy i stawów, stany zapalne śluzówki jamy ustnej, drętwienie kończyn, a nawet depresja. Objawy chorobowe ustępują na skutek diety bezglutenowej [10]. Równie korzystna może być dieta lowFODMAP.

Czy tylko pszenica?

Chociaż jedynie z pszenicy możemy uzyskać gluten, to w przypadku alergii nie wystarczy pozbyć się jedynie tego składnika z diety. Zboża wywołujące objawy uczulenia to również owies, jęczmień i żyto. Zawierają one tzw. epitopy, czyli sekwencje aminokwasowe alergenu, które łączą się z przeciwciałami, w tym przypadku klasy IgE [3].

Te sekwencje są wystarczająco podobne do budowy glutenu pszenicy. W dużym uproszczeniu organizm w wyniku pomyłki odpowiada na nie reakcją alergiczną, ponieważ interpretuje je jako gluten.

Dieta bez glutenu

W diecie bezglutenowej nie powinno zabraknąć witamin z grupy B, których możemy się skutecznie pozbyć całkowicie rezygnując ze spożycia zbóż. Pszenica jest podstawowym czynnikiem, który prowadzi do objawów alergii i nietolerancji, dlatego produkty ją zawierające muszą być wyeliminowane z diety.

Ponadto należy unikać spożywania produktów z owsa, jęczmienia i żyta, a także przetworów mających w składzie ich dodatek. Bezpiecznym zamiennikiem wspomnianych zbóż są ryż biały i brązowy, kukurydza, gryka, proso (jagły), amarantus, quinoa (komosa ryżowa), kasze i mąki z tych zbóż, a więc również kasza jaglana, płatki ryżowe, skrobia kukurydziana, ryżowa i z tapioki [9].

Bezpieczne do spożycia produkty są oznaczone znakiem przekreślonego kłosa. Szczegółowe zalecenia dietetyczne są dostępne na stronie Polskiego Stowarzyszenia Osób z Celiakią i na Diecie Bezglutenowej [9]. Dokumenty dotyczące nietolerancji glutenu, które zamierzamy wykorzystać za granicą tłumaczy dla nas tłumacz przysięgły wrocław, dzięki czemu pacjenci mogą okazać je swojemu lokalnemu lekarzowi prowadzącemu i otrzymać wsparcie.

Składnikami na których podaż trzeba zwrócić szczególną uwagę są witamina D, kwas foliowy i witamina B12, a także żelazo, cynk, magnez i wapń [11].

1. Wesołowska-Trojanowska M., Tomczyńska-Mleko M., Mazurkiewicz J., Kowalczyk K., Leśniowska-Nowak J., Szafranek M., Róg S., Mleko S. (2015). Wybrane właściwości fizykochemiczne glutenu otrzymanego z nowych rodów pszenicy. Agronomy Science, 69(4), 76-83.
2. Obtułowicz K., Waga J., Dyga W. Gluten – mechanizmy nietolerancji, objawy i możliwości lecznicze IgE-zależnej alergii na gluten w świetle aktualnych badań klinicznoimmunologicznych. Przegląd Lekarski 2015, 72 (12).
3. Skypala I. Nadwrażliwość pokarmowa- alergia i nietolerancja pokarmowa. (w:) Payne A., Barker H.: Dietetyka i żywienie kliniczne. Wyd. Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2013.
4. Giezowska H., Giezowski D. Choroba trzewna – patogeneza, diagnostyka, leczenie i możliwości działań profilaktycznych. Probl Hig Epidemiol 2014, 95(4): 823-826.
5. Guideline forthe Diagnosis andTreatment of Celiac Disease
in Children: Recommendations of the North American Society for Pediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition. J Pediatr Gastroenterol Nutr 2005, 40: 1-19.
6. Rubio-Tapia A, Hill ID, Ciarán P, Kelly CP, et al. Diagnosis
and Management of Celiac Disease. Am J Gastroenterol 2013, 108: 656-676.
7.Wang DD, Li Y, Chiuve SE, i in. Association of Specific Dietary Fats With Total and Cause-Specific Mortality. JAMA Intern Med. 2016;176(8):1134.
8. Tian N, Wei G, Schuppan D, Helmerhorst EJ. Effect of Rothia mucilaginosa enzymes on gliadin (gluten) structure, deamidation, and immunogenic epitopes relevant to celiac disease. AJP Gastrointest Liver Physiol. 2014;307(8):G769–G776.
9. Konińska G., Marczewska A., Źródlak M. Polskie Stowarzyszenie Osób z Celiakią i na Diecie Bezglutenowej. Celiakia i dieta bezglutenowa praktyczny poradnik. Wydanie VIII
Warszawa 2012.
10.http://wl.uwm.edu.pl/sites/default/files/download/201801/choroba_trzewna_pl_prof._jarocka-cyrta.pdf
11. Vici, Giorgia i wsp. Gluten free diet and nutrient deficiencies: A review. Clinical Nutrition, Volume 35, Issue 6, 1236 – 1241.

Aloes na twarz, aloes do picia

Na świecie występuje wiele roślin o ponadprzeciętnych właściwościach zdrowotnych. Jedną z nich jest aloes, którego spektrum zastosowania przekracza możliwości niejednego produktu z najwyższej półki.

Designed by Freepik

Picie aloesu

Aloes zawiera około 200 związków aktywnych biologicznie, które wpływają korzystnie na zdrowie. Ekstrakt z aloesu w stosowaniu doustnym, w formie produktów spożywczych, suplementów lub napojów wykazuje właściwości antyrakowe, redukujące stan zapalny , regulujące odporność, chroniące wątrobę, a nawet zapobiegające chorobie wrzodowej.

Ponadto aloes stosowany w cukrzycy reguluje stężenie glukozy we krwi, zmniejsza jej wartość na czczo, poprawia stężenie insuliny i chroni wyspy beta trzustki, odpowiedzialne za produkcję insuliny. Ekstrakt wpływa korzystnie na narządy także w przypadku chorych na insulinooporność i cukrzycę typu 2.

Aloina obecna w aloesie przeciwdziała nowotworzeniu, hamując wzrost guza. Dotychczas udało się uzyskać pozytywne efekty w przypadku glejaka, raka okrężnicy, raka płuc, nowotworów skóry i pęcherza moczowego, piersi, a także wątroby. Ponadto przywraca prawidłowy stosunek hormonów płciowych (estrogen, testosteron), zwłaszcza wśród kobiet chorych na zespół policystycznych jajników.

Aloes reguluje gospodarkę lipidową we krwi, zwiększając stężenie korzystnej frakcji HDL i zmniejszając obecność lipoprotein o niskiej gęstości (LDL), trójglicerydów i cholesterolu ogółem. Dzięki temu aloes jest zalecany w przypadku nadciśnienia tętniczego krwi, miażdżycy lub innych chorób związanych z układem sercowo-naczyniowym. Ponadto działa antyalergicznie i ochronnie wobec układu nerwowego, funkcji poznawczych i sprawności umysłowej. Wykazano jego korzystne działanie w leczeniu Alzheimera,a także Parkinsona.

Ekstrakt z aloesu ma właściwości bakteriobójcze, wirusobójcze i grzybobójcze, dzięki czemu znalazł swoje zastosowanie w ginekologii, gastroenterologii i dermatologii. Aloes wspomaga trawienie, leczy zakażenia Helicobacter Pylori, reguluje wydzielanie kwasu żołądkowego przez komórki okładzinowe.

Aloes holika

Jednym z produktów zawierającym w swoim składzie aloes jest Holika Holika produkowany w Korei. Aż 99% stanowi ekstrakt z aloesu. Produkt otrzymał złoty medal konsumenta w 2018 roku, otrzymując miano najlepszego produktu. Produkt ma formę żelu, przeźroczysty kolor i neutralny zapach.

Aloes na skórze wykazuje właściwości łagodzące, dlatego jest wyjątkowo przydatny w przypadku występowania oparzeń słonecznych. Dodatkowo zmniejsza stan zapalny skóry i redukuje zaczerwienienie. Wspomaga nawilżenie suchej skóry i może być stosowany także po goleniu. Ponadto znajduje swoje zastosowanie w pielęgnacji paznokci.

Warto wspomnieć, że aloes pomaga regulować zabarwienie skóry, tym samym redukując przebarwienia powstałe wskutek napromieniowania UV. Ekstrakt z aloesu przedłuża młody wygląd skóry, przeciwdziałając procesom starzenia. W nauce odnotowano także przypadki, gdzie aloes wpływał korzystnie na gojenie ran.

Aloes na trądzik

Oprócz zmniejszenia zmian trądzikowych aloes jest stosowany w celu redukcji objawów zapalenia skóry i egzemy. W medycynie naturalnej używa się go w przypadku stwierdzenia raka skóry lub łuszczycy.

W budowie skóry są obecne: kolagen, elastyna i kwas hialuronowy. Kolagen odpowiada za tworzenie trójwymiarowej struktury, czegoś w rodzaju sieci. Elastyna odpowiada za elastyczność skóry, a kwas hialuronowy zapewnia jej odpowiednie nawilżenie.

Fibroblasty, czyli komórki skóry właściwej odpowiadają za produkcję tych składników utrzymując tym samym właściwą homeostazę (równowagę) przestrzeni pozakomórkowej skóry.

Polisacharydy i glikoproteiny obecne w aloesie prowadzą do gwałtownego wzrostu fibroblastów i produkcji kwasu hialuronowego, a także hydroksyproliny. Wszystkie te aspekty odgrywają ważną rolę w procesie gojenia ran i redukowania uszkodzeń skóry.

Dodatkowo w aloesie znajdują się gibereliny, czyli regulatory wzrostu, które wpływają pozytywnie na kolagen i elastynę, wpływając na wygładzenie struktury skóry. Prowadzi to do zmniejszenia powstawania zmarszczek. Nawet w przypadku trudnych uszkodzeń skóry związanych z cukrzycą aloes okazuje się niezastąpiony.

Salehi, B., Albayrak, S., Antolak, H., Kręgiel, D., Pawlikowska, E., Sharifi-Rad, M., … Sharifi-Rad, J. (2018). Aloe Genus Plants: From Farm to Food Applications and Phytopharmacotherapy. International Journal of Molecular Sciences, 19(9), 2843.